ilk okul birinci sınıfta sene sonu okuma bayramı adı altında bir müsamere yapılmıştı
öğretmenimiz psikolojik sorunları olan hala bile bazen gece rüyalarıma giren bir bayandı ve okuma bayramında herkese bir görev verilmişti banada şiir okumak düştü hem heyecanlıydım hemde tırsıyodum biraz yanlış okursam öğretmenimin tepkisini kestiremiyodum.
neyse sıra bana geldi ve olanlar oldu , elime mikrofonu verdiler ve bir anda kendimi assolist gibi hissettim sahneden aşağığa atladım ve seyircilerin arasında gezerek şiirimi okuyacağımı sandım.sonrası malum kahkahalar kopmaya başladı herkes bana gülüyodu , beni o utanç durumundan kurtaran annem olmuşu şahin gibi atlayıp beni hemen sahneye yükseltti birden. hatırlıyorumda kıpkırmızı olmuştum utancımdan ne gündü bee.
