playstation'ın, benim bildiğim ikinci konsol versiyonudur. ufak ve fakat işlev anlamında çok kullanışlı bir zımbırtıydı vaktiyle.
"kırdırmak" veya "chip taktırmak" dediğimiz eylem ile korsan oyun çalıştırabilir bir hâle geliyordu. movie card(çeyrek konsol fiyatına) yardımı ile film izlenebilen bir zımbırtı oluyordu.
playstation'ın bu versiyonunda en sevdiğim özellik, oyun oynarken cd'yi çıkartsanız dahi oyuna devam edebiliyor olmanızdı. bu da bizi, tasarımın yanısıra bellek olarak da eski konsoldan daha farklı bir işleyişe sahip olduğu sonucuna getirir.
kutusundan çıkan orcinal coystik, uzun ömürlü olmasına karşın tek olarak satılmadığından sıkıntı yaratırdı bu zımbırtının.
oraokul yıllarında "boş ev" ihbarı üzerine 8 kişilik dünya kupası turnuvalarında da sabahtan akşama ve akşamdan sabaha götürürdü.
