gördüğüm tek bir fark vardır:
manita usulünde, kişiler birbirini baya bir süredir tanırlar ve yaşayacakları şeyin çoğunu yaşamışlardır. şöyle ifade etmek gerekirse:
eğer kişiler bir kitap ise; manita usulünde bu kitabın sonlarına yaklaşılmaktadır, gerdek gecesi ile beraber kitap kapatılır ve ardından boşanma gelir, çünkü o zamana kadar birbirlerinin her şeylerini öğrenmiş olurlar ve artık sıkılmalar başlar.
fakat görücü usulünde ise, kişiler birbirlerini ilk defa tanıtıklarından kitabın kapağı yeni açılır ve bu kitap uzun yıllar bu insanları birlikte götürür.
her ne kadar görücü usulünün boşanmama açısından daha iyi olduğunu savunsamda, bu çağda birazda absürd kaçtığı gerçektir. zaten ben yeni nesilin kolay kolay bu işi kabulleneceğini sanmıyorum.
