dua ediyordum. bu durak olmazsa diğeri diyordum. bu sefer görecektim seni. gözlerim doldu. allah'ım dedim. bu ayrılık çok bana dedim. onun hüsn-ü cemalinden mahrum etme beni dedim. çok dua ettim.
birden telefonum çaldı. arayan sendin. telefonda sesin ne kadar da farklıydı. tanıyamadım. sen kim olduğunu söyleyince donakaldım. eğer dolmuşta oturuyor olmasaydım da ayakta olsaydım kesin düşerdim yere. sendin arayan.kalbimin ev sahibi, sevinçlerimin kaynağı, hayatımın sahibi sen.
konuşamadım doğru dürüst kusura bakma. seninle telefonda bile konuşmak zor inan ki. seninle konuşacak olursak ne söyleyeceğimi kararlaştırmıştım aslında. hepsi uçup gitti.
gelecek sefere aramanı sabırsızlıkla bekliyorum. biliyorum söz vermedin. ama n'olur en yakın zamanda ara beni. seni çok seviyorum. yazımı beni bırakıp gitmenden ölesiye korktuğum dönemde yazdığım şiirimsi cümle ile bitiriyorum.
marifet değil öyle yalnız bırakıp gitmek
marifet değil yalnız
bırakıp gitme
----------------------------------------------------------------------------------------
güzeller güzelim. sana ölüm kadar yakın olmak isterken, yaşam kadar uzak oldum. tek tesellim aramızdaki uzaklığın fiziksel olması. sen hiç merak etme, ben de köprüyü gönülden gönüle kurarım. seni çok seviyorum gözümün, gönlümün feri.
