yazılıp çizilenlere ağzımı öküz gibi açıp aval aval bakıyorum. öküzler bile benim bu aval aval bakışıma iç geçiriyor. bir yığın yalancıları, sahtekarları, rantçıları öylece seyretmek ve gülüceğime mi ağlıyacağıma mı karar veremiyorum. kapatamıyorum ki bu gözleri ve aval aval bakan ağzımı. kapatsam bir tepki vericem ağlamakla ya da gülmekle. hrant dink öldükten sonrakilerden mi başlıyayım yoksa ölmeden önce onun için söylenen şeylerden mi başlamalıyım? hrant dink ölmeden önce şu hepimiz hrantız, hepimiz ermeniyiz edebiyatı yapan ibneler var ya? işte onlar onun ölümünü istiyorlardı. hrant ya da onun gibi düşünenleri. adam öldükten sonra herkes ama herkes hrantçı, ermeni oldu mına koyim. ab yolları dar geldi ya, göte geldiler ya hepsi humanist oldu mına koyim. ya peki öldükten sonra türkiye'ye karşı eline koz geçen ibnelere ne demeli? "barbarsınız, faşistsiniz" diyen puştlara ne demeli?
"hepimiz ermeniyiz, hepimiz insanız" diye edebiyat yapan yalancılara şunu söylemek istiyorum. be şerefsiz öldürülen hrant değil de bir kürt yazar ya da siyasetçi olsaydı "hepimiz kürdüz" dermiydin?
nah derdin yalancı ibne. çünkü kürtlerin öldürülmesi ab'deki yolunu kapatmıyor, kimse siklemezdi. ulan adi herif kürtlerin suçu ne lan? ermeni lobisi olmaması mı? fakir ve güçsüz olmaları mı?
ilk kez türk olmaktan utandım. bunu da bize yaşattınız ya helal olsun...
edit: bazıları ya yazımı okumadı ya da anlamak istemiyorlar. söylemek istediğim şey "hepimiz ermeniyiz" demek için illaki birinin ölmesi mi gerekiyordu. daha önce bu vatandaşlarımızı neden dinlemedik? neden ön yargılı olduk? "hepimiz ermeniyiz" derken bile çıkarlarımızı düşünüyoruz. her şeyi yanlış yapıyoruz.
