çok yalnızız lan. evet gün içinde o kadar eğlendin birileriyle kolkola yürüdün, karşılıklı yemek yedin, konsere gittin, rakı-balık yaptın, kuşları seyrettin, eve geldin, evdekilerle sohbet ettin, belki seviştin ama en sonunda günün sonunda yalnız kaldın işte. çöktü yalnızlık ruhuna. ömür boyu devam etmeyecek mi bu böyle? buzdan yapılmışız hepimiz. gün içinde güneş vurdukça eriyoruz. gece yatağına yattığında ya da herneyse kafanı yastığa koyduğunda yanındaki yastıkta biri de yatsa ömür boyu devam etmeyecek mi yalnızlık?
