9 yıldır hiç olmadığı kadar şahsi duygularıyla hareket etmeye başlayan, 9 yıl önce bir koalisyon misali anap-dyp-rp-akp tabanı-liberaller-bir kısım sosyal demokratlardan müteşekkil olarak akp'yi var eden ama bugün kendi egosuna, hırsına, kendi kin, husumet ve nefret duygularına yenik düşerek ağzını bozan, kendi doğrularına uymayan herkesi ama herkesi düşmanca tavırlarıyla, eylem ve söylemleri ile ötekileştiren, insanların inanç ve değerlerine hakaret etmekten çekinmeyen, kardeşlik projesi dediği projenin getirdiği süreçte doğuyu ve güneydoğuyu adeta ülkeden psikolojik olarak kopartan, akp'yi akp yapan unsurları dahi birer birer etrafından uzaklaştırmakta bir beis görmeyen, kendi siyasi istikbalinden başkaca ne parti ne ülke düşünen, halkın neredeyse yarısının taptığı ve yine neredeyse yarısının da nefretle andığı siyasi figür.
9 yıldır, tam 9 yıldır akp'de şu ya da bu şekilde sesi çıkan, hükümeti destekler mahiyette olsun ya da olmasın iki çift kelam eden, açıkça doğruya doğru, yanlışa yanlış diyen kadrolar vardı. ancak özellikle referandum sonrası, halkın hem de önemli bir bölümünün partiye, kadroya, ideolojik söylemlerine olan teveccühünü kendi sarsılmaz otoritesi ve mevcudiyetine devşirmeyi, o algıyı, kendi şahsi mevcudiyeti altında eritmeyi ve akp-rte karşıtlığını bilfiil kendi eli ile yaratmış olduğunun altını çizmek gerek. gelinen noktada akp'ye verilen oylar rte'yedir. projeler akp projesi olarak değil, rte projesi olarak anılmaktadır. akp=rte'den ibaret bir denklemde akp'nin ideolojik ve söylem olarak halka vereceği bir duruş da, giderebileceği bir mağduriyet de kalmamıştır, olamaz. zira akp'nin ve rte'nin gündemi birbirinden kilometrelerce uzağa savrulmuştur. bu noktada akp'nin seçim sonuçlarından mücerret olarak en büyük hatası kendi bekasını rte ile birleştirmek olabilir. bu durum doğal olarak akp'nin varlığını rte'nin şahsi-siyasi istikbali ile kısıtlı kılacaktır. oysa, akp için bugün yegâne tehdit; ne chp, ne mhp'dir. akp'nin varlığına ve gelecekte de var olmasına en büyük engel, bugün bizatihi erdoğan'dır.
seçimler şu ya da bu şekilde yapılır ve sonuçlanır. ancak bir sonraki seçimin akp ile kendisi arasında geçeceği aşikâr.
elbette ki politika "güç"tür ve hep daha güçlü olmak için yapılır. 1980 ve sonrası kuşaklarının şikayet konusu anti-politikliği gün itibariyle herkesin ama herkesin politikaya tabi olması ile ortadan kalkmış görünmekte. şu ya da bu şekilde, eğitim ya da kültür düzeyi düşünülmeksizin birbirinden farklı sebeplerle de olsa hemen herkes, hem de aşırı derecede politikanın tam içinde.
her ülkede özellikle seçim dönemlerinde düzey bel altına girer. ancak siyasal sistem, taraflardan birinin diğerini yok etmesine, bir tarafın alalede olması gereken ve bir hizmet yarışından başkaca manası bulunmayan seçimleri varlık sebebi saymasına izin vermez. dünyadaki ne ilk seçim, ne de son seçimdir bu. ancak yaşanan hava, kullanılan argümanlar, ölümle sonuçlanan olaylar, kişiliklere ve hayatlara kastedilmeler demokrasinin bu topraklara daha uzun yıllar uğramayacağının göstergesidir.
refah partisi'nin hatalarından ders alarak çıkılan yolda, düşük profilden devam eden ve her seçimde biraz daha artırılan bilinçli gerginlik politikasının ülkeyi getirdiği noktaya bakın. bugün hangi siyasi lider bir diğerine hangi sözü söylerse şaşırırdınız?
normal geliyorsa, bu açıkça şiddet söyleminin ve toplumunun çoktan kabullenildiğini göstermektedir.
