modadan ziyade son zamanlarda kurtulmaya çalıştığım "tabağa konulan yemeği bitirmeden masadan kalkmamak" psikolojisini üstümden atmaya çalışmamla edindiğim bir huy. annelerin "tabakta kalan yemeğin ağlaması" tehdidiyle beraber obeziteye doğru yol alanlara tavsiye ederim zira bir ara farkettim ki ne kadar yersem yiyeyim tabağımdaki bitmeden doygunluk hissi oluşmuyordu. bu arada tabakta kalan az biraz yemeği de sokaktaki kedilere götürmekteyim, çöpe atacak kadar mal değilim yani.
