hayalimdeki renkler
kelebek, şarkılar söyleyip neşeyle uçarken sudaki yansımasını gördü. artık özgürüm dedi. dünyanın bütün renkleri kanatlarımda. istediğim yere uçabilirim. kozamın içinde küçük bir tırtıl olduğum zamanlarda yalnızlığı, kozamı yırtıp özgürlüğe kavuşunca da varolmayı öğrendim. kendi iç sesimi buldum kainatın şarkılarında. kanatlarımı hayalimdeki renklere boyayacağım. bütün mevsimlerde korkusuzca uçacağım. yağmurlardan sonra güneş açsın diye gökkuşağı resimleri çizeceğim geceye. orman sakinleri, gökyüzünde peri tozları bırakarak uçan kelebeği hayranlıkla izliyordu. derken, başka kelebekler de bu büyülü dansa katıldı. görüntüler muhteşemdi. o gece herkes kendi masalını düşünerek uykuya daldığında, gecenin sesi karanlığın kulağına fısıldadı; bugün göl kenarında tuhaf olaylar yaşandı. kelebek suya bişeyler söyledi. diğerleri gizlice dinliyordu. sincap, tavşan, tarla kuşu, çiçekler, rengarenk kelebekler ve ötekiler bir sihiri paylaştılar. gönülden gönüle sırdaştılar. perilere layık bir şölendi. günün ilk ışıklarıyla, şafak pembesinde uçup gittiler. sonra garip bir şey oldu! peri tozlarının gökyüzünde kaldığı sabahtan beri ormanda herşey değişti. artık kimse karanlıktan, fırtınadan, şimşekten ve yalnızlıktan korkmuyor.
ışık ve sevgiyle... ilhan irem (nisan 2011)
