günlerden pazar, can kuzum kazım ile birlikte beşiktaşa inmişiz amacımız kuruçeşme' de birbirinden leziz nişlerden tadarak biraz gevezelik etmek ve gloryada hot çaklıt moka eşliğinde boğazın dingin ve bir o kadar neşeli sularına gömüle gömüle hayattan bahsetmek..
ama o da ne cep telefonum çaldı birden. zaten şu cep telefonlarının çıktığı güne içten içe sinir oluyorum. eskiden insanlar birbirlerine mektup yazarlardı azizim. sevgililer mektubun ucunu yakar, yiğitler limon kolanyası kokan mektuplarını kalplerinin üzerinde taşırlardı.
neyse efendim logomelodiden yüklediğim oy asiye melodili telefonum kazımla muhabbetimizin içine etmeden açtım telefonu. neymiş efendim hesabımda yeterli bakiye yokmuş, otomatik ödemeli faturalarım için ne yapacaklarmış?
bu nasıl terbiyesizliktir, bu nasıl pazar gününü katletmektir, bu nasıl kazımımla muhabbetimizi bölmektir arsızca, bu nasıl, nasıl?...o an etrafımda polis aradım ama yoktu. zaten işin düşünce bulamazsın hiçbirini. nerde bu emniyet teşkilatı azizim..aradın mı bi tanesi yok ortada neyse buna bir çözüm bulurum dedim, muhabbetime ve boğazın dingin sularına geri döndüm kadim dostum kazımla..
