- konuşmaktan ve insanlardan gitgide daha fazla çekiniyorsanız
- Her ağzınızı açtığınızda : " Acaba yine kekeleyecek miyim " sorusu aklınıza geliyorsa...
-yeni başladığınız sınıfta ; " Herkes sırayla kendini tanıtsın" cümlesinden nefret ediyorsanız
- Yanınızda kimse yokken istediğinizi söyleyebiliyor , ama en çok konuşmanız gereken anda (birine onu sevdiğinizi söylemek gibi) konuşamıyorsanız.
- cümleleriniz sık sık (hiç hoşlanmadığınız hâlde) başkaları tarafından tamamlanıyorsa
- Eve bir misafir geldiğinde, karşılaşmamak için çaba harcıyorsanız
bu hastalığı ya da bu psikolojiyi yaşıyosunuz demektir. Kekemelık gerçekten çok zor ve üstüne gidilmezse hayatınızı alt üst eden bir psikolojik hastalıktır. Nerden mi biliyorum ?
- En yakınım , yani kardeşim bu tramvayı yaşıyor, sorunların üstüne gitmek yerıne sorunlardan kaçmayı tercih ediyor ve gitgide daha da içine kapanıyor. Hem kendine hem de çevresine zarar veriyor. Yaşı ilerledikçe daha da göze batmaya başlıyor ,yüzü nerdeyse hiç gülmez hâle geliyor.
Bu yüzden de içini hep kağıtlara döküyor, mesela en son sevdiği bir kız hakkında yazdığı mektubu buldum ve okudum , ağlamamak için kendimi zor tuttum, o kadar derin şeylerdi ki yazdıkları... Bi kekemenin hâlinden anlamak ya da empati kurmak ya da kurmaya çalışmak karşı taraf için gerçekten zordur. Çünkü isyan edecek duruma gelirsiniz o psikolojiyi gördükçe...
Diyeceğim şu ki ; kekeme insan cesaretini kaybeder, hayata 1-0 mağlup başlar işte bu noktada bu kişinin cesareti yoksa tedaviye , yani sorunların üstüne gitmeye, o zaman siz teşvik edin siz destek verin yoksa tüm hayatı boyunca o cesareti toplamak kolay olmayacaktır.
