oz büyücüsü, daddy cool, harry kewell. ilk leeds maçında tanıdık onu. dedik bu ne böyle dedik belki küfür ettik o an ama yıllar sonra galatasarayımıza geldi harry. geldiğinde öylesine sevindik ki. sonunda teknik becerisi ve oyun zekası olan örnek bir sporcu kişilik takımımızda diye. tabi gelir gelmez diğer takım taraftarları spor yazarları bok atmayı ihmal etmediler ona. dediler sakat oyuncu, oynamaz dediler. onunda dediği gibi bir daha ayağa kalkamaz dediler. ilk maçta girer girmez saniyeler içinde golünü attı. o zaman fenerbahçe fanatiği olan babam bile dedi ki "vay be adam kaliteli oyuncuymuş!" evet öyleydi. topu sürüşü, sol ayağıyla yaptığı vuruşları, verdiği pasları, enfesti enfes. tabi ki kasap süper lig oyuncuları ona da tattırdılar kirli müdahalelerini. sakatlandı. ama o kalkamaz dedikleri büyücü, kalktı ayağa ve devam etti oynamaya. lincoln ile arda ile baros ile takımı sürükledi. ama tabi sonra o da sakatlıklardan başını kurtaramamaya başladı. fırsat buldukça oynadığı her maçta verebildiğinin en iyisini verdi takıma. taraftarın yüzünü kara çıkarmamak için oynadı belkide. kendisini çok seven bu taraftarı. galatasaraylı olmuştu artık o. bizden biriydi. yıllar sonra galatasaraya gelmiş en iyi oyuncular diye sayılmaya başlandığında adı geçecekti artık. ama sonunda o da her ne kadar istemesede verimli olamamaya başladı. artık taşıyamıyordu bu yükü. sözleşmesi bitti. keşke devam etseydi ve o gol attığında her zaman söylediğimiz gibi daddy cool'u hep bir ağızdan söyleyebilseydik. ama malesef futbol acımasız ve bugün harry kewell galatasaray'dan ayrıldı ama o hala galatasaray'lı kewell. her zaman da öyle kalacak. yolun açık olsun oz büyücüsü. seni asla unutmayacağız!
