şimdi ben ve otobüs durağında otobüs bekleyen bir grup birbirini tanımayan insanlarız biz. kimimiz fakiriz, kimimizin de belki arabası vardır da çok çevrecidir. arabası olduğu halde toplu taşıma aracına binmek istiyordur bu adam ne bileyim. mesela kendime fakir demeyi pek yediremediğim için, siz de beni tanımadığınız için kendimi bu gruba sokmak istiyorum ben.
neyse otobüs bekleyen grup olarak aramızda bir sinerji oluşuyor; '93 geçti mi, devlet hastanesinden hangı otobus geçiyır gardaş, saat kaç abi' gibi aynı kaderi paylaşan biz insanlar kendi arasında bir iletişim kuruyoruz. otobüsü yeni geçmiş arkadaş için üzülüyorum kah, geç kalan ve işe geç kalıcak arkadaşın otobüsü için küfür ediyoruz bazen.
o sırada işte bizim gibi fakir olduğunu sandığımız, ki ben çevreciyim bakın otoparkımda arabam var yane, sadece otobüste osuruğun aldığı yeni ve garip kokuyu sevdiğimden ve fordlanmaktan da çok hoşlandığımdan biniyorum hatta. ha neyse, bu arada otobüs durağına bir araba yaklaşıyor. bizden, bizden sandığımız biri daha biz arabaya bakarken duraktan ayrılmış arabaya doğru yönlenmiş oluyor.
vaaay be, buymuşsun sen işte. otobüs durağının yan panellerini de güneşten korunmak için kullanmışsın piç, otobüs falan beklediğinden değil. arabaya binince de böyle ufak kaçamak bir bakış atar duraktakilere doğru. evet sizi aldattım, kimbilir daha kaç dakika bekliceksiniz benim götüm yer gördü, sizler kadar da fakir değilim ben bakışıdır bu.
şimdi bu adamı görünce benim de hemen otobüs beklemeyi bırakıp otoparkımda bekleyen arabamı alıp, bu arabayı yakalayıp o adama hesap sorasım gelir. kardeş otobüs durağında otobüs bekliyorduk, yakıştı mı yaptığın demek geliyor içimden ama otoparkımızda arabam falan yok. aslında otoparkımız da yok. onu geçin bizim ev de kira. ben bu yüzden paradan çok otobüs durağında bile oluşabilen arkadaş ortamından haz duyuyorum. öyle bizden biri çekip gidince de üzülüyorum işte. bir de otobüste ayakta giderken, oturan göğüs dekolteli kıza bakmayı çok seviyorum. yeaaah.
