ankara'da yaşıyorum. aksamları televizyon izliyorum 2-3 güne bir muhakkak diyarbakır'da patlama, gösteri vs. olaylar oluyor izliyorum. en önde çocuklar oluyor hep nedense sonra bir öğretmen olarak acıyorum o taş tutan ellerde kalem olsa; o olaylara neden olanlar kalemlerle dile getirilse diye düşürünürüm. türkiye'de yaşamak böyle birşey. diyarbakır'da bir bomba patlasa sesi, acısı ankara'dan istanbul'dan duyulur.
