ya çok çalışkan ya da çok çılgın olurlar. yanlarına yaklaştığında ürkek bir ceylan gibi bakarlar, gülümsemeye çalışırlar, olmaz, beceremezler, yapmacık bir tebessümle arada bir sana bakıp bir yandan da gözlerini aşağı doğru indirirler. genelde ne dinlediklerini hiçbir zaman bilmesek de kulaklarında kulaklık olur. bu durum onlara bir karizmatiklik katıyor gibi görünse de yoo hayır bu onların yalnızlığını ele vermekten öteye geçemez. ha bir de ellerindeki kalemle saçma sapan şeyler karalarlar o masum defterlerine. konuşmaya çalıştığında yine gülümseyip alakasız cevaplar verirler. hocalar tarafından sınıfımızın sessizi diye utandırılırlar. velhasıl zordur sınıfın sessizi olmak.
