bir zaman sonra öyle bir şey yapar ki hayatınıza girdiği anki umutsuz günlerinizi ararsınız. umutsuzken gelir, iyileştirir. ama giderken, insanın içindeki kapıları söker, duvarları yıkar, camı çerçeveyi indirir, güzelliklerini çalar ve öyle gider. şimdi sorarım size umutsuz anınızda gelen bir kişiye ne derece güvenebilirsiniz ki?
ve bu hayata giriş eyleminin sonu da şu cümleyle bitebilir:
