17'sinde bir katil çıkardılar önümüze, 17'sinde bir çocuk. yorumları kanına dokunduğu için kanını dökmüş bir insanın, "direkman öldürdüm" demiş sonra da. babası ihbar etmiş, eniştesi kullanılmaya müsait bir kişiliği vardı demiş. yapmayın allah aşkına bu kadar mı ucuz insan hayatı? bu kadar mı salak sanıyorsunuz bizi? 17'sinde ki adam hayal kurar geleceğe dair, heyecanlıdır sıklıkla, sakalları yeni çıkmıştır, sinirlenir sıkça ama kalkıp istanbul'a gitmez hiç görmediği, hiç tanımadığı bir insanı vurmak için. Nerden mi biliyorum? ben 17'imi geçeli çok olmadı da ondan.
söylemek istediğim şu özlüce hrant dink'i de, uğur mumcu'yu da, ahmet taner hoca'yı da, biz öldürdük, sahip çıkmayarak. biz öldürdük biz-siz ayrımları yaratarak, kendi bizliğimizde yer veremediğimiz ötekiler ölümü haketti hep. bizliğimizin aidiyeti, ötekiliğin öfkesini kırbaçladı durmadan ve nice güvercinler uçtu bu diyardan.
