efenim boşuna dememişler. " iyi kızlar her zaman kötü erkekleri severler, iyi erkeklerle arkadaş olurlar " diye.
durum erkekler içinde aynı. şahsım adına söyliyim ben iyi bir erkek miyim? evet. gayet tabii kaliteli delikanlı sınıfına giriyormuyum? gene evet. ama nedense bugune kadar sevdiğim, peşinden koştuğum kızlarla pek çok yönden hep zıt kutuplarda olduk. ben belli başlı ortamlarda takılırım, kız ailesinden gördüğü rahatlık ve kültürün etkisiyle eğlence ortamında takılır. benim arkadaşlarım fırlama oldukları kadar insanlara sevgi ve saygıdan taviz vermeyen tipler oluyorken. kızın etrafı hep cukka cukka takılan çılgın serseri gençlik. dolmuşum be hocam olayı nasıl anlatacağımı bile bilmiyorum.
madem bu kadar zıt durumlardasınız? mesele ne o zaman? ne diye hala böyle biriylesin? derseniz. kızın içindeki sevgi ve şevkat tüm bu olumsuzlukları siliyor. huzuru buluyorum yanında.
ha burda mütevaziliğin bi hükmü yok. neticede kimse kimseyi tanımıyor. bende kimseye söyleyemediklerimide yazarım buraya.
arkadaş yazdığım gibi yetiştiğim ortam olsun, içinde bulunduğumuz hayat mücadelesinden olsun, ağır yetiştirildik; ama yapmadığımız fırlamalık yok, şerefsizim film gibi bi hayatım var. bi film izleriz veyahut bi şeyler duyarız toplanın lan bizde yapacaz hesabı takılırız. yaşadığım atraksiyonun maceranın haddi hesabı yok; ama hiç bir zaman ahlaken yanlış olmadı bu yaptıklarım. hiçbir zaman yatmak için bi kızla çıkmadım. gece sonunda ben yoluma sen yoluna kızlar çok piyasada. magandalık yaparken kendi çapımızda takıldık, başkasına zararımız dokunmadı...
tüm bunlardan sonra birde şunu belirteyim. bulunduğum ortamlarda hep lider ben oldum, hep benim sözüm geçti. milletin gözünde idoldüm. dışardan bakıldığında dağ gibi adamım ve doğrudurda. öle kolay kolay yıkılmam; ama bir de şu var ki ister dağ ol, ister taş. dayanağın olmadan bir hiçsin. desteğin olmadan dağ olmuşum ne yazar. yeri gelir bende ağlarım, belki toplum içinde değil ama o kızın dizinin dibinde ağlarım. bana annem kadar şevkatli yaklaşabilmeli. benim o an ki gözyaşlarımın, çöküşümün çaresizlikten kaynaklandığını bilemeli. yıkıldığım noktada beni ayakta tutmak için gösterdiği çabadan sonra iyiki varsın diyebilmeliyim. diyom ya ne kadar erkek olsakta ne kadar yıkılmaz olsakta bizdeki de can...
benim sevdiğim kız işte bu kadar dost, bu kadar eş, bu kadar anne ve bu kadar yar. gerisini siz söyleyin böyle bir insanı sevmemi engellemek için yukarıda yazdığım engeller yeterli midir? bence değil. anlam kelimesini ben onda buldum.
