mahallede bir abimiz vardı profesyonel yalancıydı. o kadar çok yalan söylerdiki bir keresinde yine yalanın dibine vurduğu bir gün aramızda şöyle bir diyalog geçmişti hiç unutmam.
mahallenin abisi (m-a)
kecisakal (k)
k : abi doğru söyle niye gelmedin sürekli yalan söylüyosun yemin ederim milletin güveni kalmadı sürekli yalan üzerine kurulu hayatmı olur.
m-a : doğru söylüyosun kecisakal bazen öyle bir yalan söylüyorumki ertesi gün bende düşünüyorum ulan bu söylediğim yalanmıydı yoksa doğrumuydu ben bile kendi yalanıma inanır oldum.
