hayat buymuş aslında kandırmışlar bizi...
hayatın ilk nefes alışlarımızda bize oynanan pembesi ağır basan tiyatro sahnesinin tek rengi yokmuş oysa,
kandırılmaya baştan meyil vermişiz, meyledilmişiz...
yok aslında değil öyle!
ne isyan bayrakları rüzgarda dalgalanan bir iç çekiştir bu ne de bir serzeniş...
hayat bu ya! kuralları koymuşuz ve de kabullenmişiz, kabullenmeye meyledilmişiz... kandırmışlar bizi...
salt duyu organlarımızın algıladıklarının gerçek olduğunu sanarken, bilmemeyi öğrenmişiz, öğretilmişiz; biraz tükenmişiz...
kanmamak için beş duyu organımızın yetmeyeceğini öğrenmişiz... biraz daha bitmişiz.
