30 yıl boyunca ben de laz pacinoyla aynı fikirdeydim. ( (bkz: #106194) ) şefkat yavru hayvanlar, bebekler, yaşlılar vs için hissedilir saıyordum. yani şefkat, bir köşesinden acıma duygusuna bağlıydı sanki...
şimdi farklı...
şefkat gösterilen savunmasız, küçük, çaresiz, korunmaya muhtaç olmayabiliyor.
şefkat şimdi:
* çok yoğun ve koşulsuz sevgi
* korunmaya muhtaç olmadığı halde, verilen değer nedeniyle korumak istemek
* ilgi gösterirken kalbin en saf haline dönüşmesi
* hiç bir maddi ya da manevi menfaat gözetmeksizin sevgi göstermek
* onun varlığının dünyadaki en kıymetli şey olduğunu hissetmek
* içindeki masumiyete güvenmek
* çaresiz olmadığı halde her derdine çare olmak istemek
* hesapsız olmak; soru işaretlerini kovarak kendini duygulara bırakmak
* kendini savunabileceği halde her şeye herkese karşı savunmak istemek
* aşkın sevginin en konsantre ve en şiddetli halini hissederken bunu usul usul göstermek
hatta galiba, hayat yüzünden oluşturduğun kalkanlarının ardındaki en gizli-saklı, en doğal, en masum halinle onu özdeşleştirmek. o olmak ve sen olması...
