evlat dışkısı (bildiğiniz bok) olan münasebetin, çocuk büyüdükçe gelişerek devam ettiği hatta evrildiği bir mevhumdur baba olmak.
bebekken kütlesi ile gurur duyarken, 2-3 yaşlarında bir lazımlıktaki mevcudiyeti evde bayram havası estirir.
evde maç izliyorum. kritik dakikalar. gol atmamız lazım. lanet olası fanatizmim yine hortlamış gol kaçırdıkça etrafa yastık saçıyorum. şu ana kadar bir uzaktan kumanda ve bir çay bardağı zaiyat var. tam bu esnada eşim taaa içerlerden bana sesleniyor. normalde maç seyrederken bırakın seslenmeyi kendisinin evde oldugunu unutturmaya çalışır bana. doyasıya küfredip deşarj olabileyim diye. anlayışlı kadın vesselam.
- erdeneeeeeeeeeeeeerr..
+ hırrs..hummppss..vur...vuuuaaaaarrr...pu allah belanı..
+ kakayı bunların ağzına yapacaksın. bu koşmayanların ağzına yapacaksın...bunları ben va...hö??
- koş babası koooşşş..
+ hmmm..(yavaş yavaş konuyu kavramaya başlıyorum. 2 haftadır bu anı bekliyoruz lan!)
- afferim benim oğlumaaa...erdeneeeeeerr..
+ (içeriye doğru ani bir depar) kaka mıııı?
- evet baaaakk...
+ oooffff...ofofofofofof....aslanım beniiiimmm..bu ne güzel reenkk...bu ne güzel esaannsss..
- ay abartma be. öv böyle herifin bokunu sonra gelsin yatağına sıçsın çok güzel bir şey diye e mi!
+ sıçsın lan kucağıma sıçsın it.
- iğrençsin erdener. hadi git maçını seyret hadi.
+ gel kız halay çekecez. helelöööy löööy löööyy. (çocuk ne olduğunu sapıtmaktadır. kaşrısında anne babası halay çekmektedir çünkü. gülümseyen suratı yerini endişeye bırakmıştır.)
