henüz yeni bir aşkın enkazından, yorgunluğundan kurtulmaya çalışıyorsunuzdur. tam o depresif hallerde iken biri çıkar karşına. belki de senin tüm üzüntülerini alabilecek biridir de bu. ondan hoşlanırsın, ona değer verirsin. lakin yapamazsın, ne kadar istesen de geçmişin o yorgunluğu gelecekteki mutluluğunu engeller, onunla beraber bir şeyler yaşadıkca eski sevgilin ile yaşadıklarının aklına geleceğini düşünürsün, yeni bir aşk istemez, zamansız dersin..
sonra can yücel okursun, bir paragraf gözüne çarpar; "unutma! bir gün kaldığın yerden başlayacaksın, biri seni bulacak. önce korkacaksın eski acılara yakalanmaktan, biraz ürkeceksin. ne kadar dirensen de nafile, insansın sonuçta, seveceksin. eski acılara bakıp da küsme sevdalara. gavura kızıp da oruç bozulmaz. sök at kafandan acabaları! bir kemik, aynı yerden iki defa kırılmaz." bu paragrafın üzerinde düşünürsün. ama, yine yapamazsın, korkarsın. çünkü sana ne kadar değer verse de zamansızsın.
