Yıl 1986. Az ötemizde çernobil nükleer santrali patlamış. Hap kadarım o yıllar, oturup trt haberlerini takip edecek değilim ya. Sadece patladığından haberimiz var. Neyse, okula durmadan kamyonlar geliyor, lan noldu derken, bir sabah erken... Süt, fındık falan dağıtmaya başladılar bize, hem de beleş. Ders arasında bir grup eleman girip, sınıfın ortasına yığıyor şişe sütleri, fındıkları. Sonra da beynini siktiğim bilinçsiz öğretmeni, bardak ve avuç büyüklüğüne göre pay ediyor, çernobil ganimetlerini. Ben de süt hastasıyım, ertesi gün okula gelmeden önce evdeki vazo büyüklüğünde en büyük bardağı aldım. Neredeyse 1 şişe sütü alıyor içine. cepler de fındık dolu, çingene mahallesi manzarasını seyrede seyrede götürüyorum malı. Yaş ilerledikçe öğrendik ki, bu puştlar radyasyonlu diye iç ve dış piyasada tüketemedikleri şeyleri bize çakıyorlarmış. O sütleri içmemiş, fındıkları yememiş, o kadar radyasyonu almamış olsaydım şimdiye başbakandım lan ben!
