ilköğretim 7. sınıfa giderken başımdan geçmiş hala aklımdan geçmemiş bir anıdır. çok sevdiğim bir kız vardı.
öyle sevmek ki düşününce uçmak, uçunca sonsuz olmak...
neyse asıl meseleye gelelim. sabah okula gitmiştim. fena kar yağmıştı. pencereden okulun önüne bakıyordum.
sevdiğim gelecekti. sırf onu göreyim diye erken giderdim okula. pencereden gözüktü birden aklım düşmüştü yerinden.
birden arkadşlardan biri geldi ve okul iki gün tatil dedi. kar çok yağmış müdür yardımcısı söylemiş herkes evine gitsin.
karanlık oldu aklım birden iki gün onu göremeyecektim. ve pencereden geri dönüp evine gidişini izledim onun.
burda apaçık bir yanlış vardı kabullenemiyordum onu iki gün göremeyeceğimi. müdür yardımcısının odasına gittim.
dedim ki hocam ben arkadşlarımı toplasam bahçedeki karları temizlesek okul tatil olmasa olur mu?
saflık işte hoca çok gülmüştü. sonra dediki biz belirlemiyoruz vali belirliyor kar tatilini.
bende çıktım okuldan eve gidiyordum. ev okulun hemen dibinde. ama hiçbir kısa mesafeyi yürümemiştim bu kadar uzun sürede.
