ana olmak doğurmak değil, yetiştirmek o boş levhayı * güzel anılarla doldurmaktır. sakınmak,yanında iken özlemek ve özletmektir. Ana olmak çok kişinin nasip alamadığı dır. Hiç bir hayat koşulu yoktur ki evlada eziyet ettirsin. Bunu hayat koşulu sayıpta kendine kılıf biçenler ,makası vurdukları o kumaşın bedelini asla ödeyemeyeceklerdir.
*Yapılan kimsesiz çocuklar yuvası ziyaretinden yeni bir anı ile dönüyorum. Anlatmaya dilim varmıyor ki bunları uzun uzun anlatma ne kadar etik olur bilmiyorum . Çoğunun anne ve babası var ama "-keşke olmasa idi" diyorlar. Bunu söyletecek bir ebeveyne lanet yağdırmak geliyor içimden.
O minik ellerin kocaman yürekleri var. Yürekleri ıslak daha bu yaşta gözyaşlarını içlerine akıttıkları için! inançları ve güvenleri yok zamana karşı. Korkuları ise oldukça çok... Yarınlarının ne olacağını bilmeden yaşıyorlar. Bulundukları yerde güvenli olduklarını biliyorlar ancak "-ya sonra ?!" diyebilecek kadar büyüdüklerinin farkında değiller ! Onlar daha 9,10...13 yaşında. Ancak yürekleri çoktan yaşlanmaya başlamış.
Sokaktaki hayvanlara bile anne baba iç güdüsü verilmişken bu meziyetten yoksun kalan insanlar yüzünden bu çocuklar eziyet çekmişler.
Şanslıyım ve şansımın getirdiklerini onlarla paylaşmak için artık elimden geleni yapıyorum....
