tuhaf bir insan tipiyle karşı karşıya kalmış hanımefendidir.
Bir bayram ziyaretinden...
Annesi annenin kuzeni olan ikisi erkek biri kız üç çocuklu bir aile bayram ziyaretine gelir. Teyzeyle kucaklaşılır, ufaklığın saçları okşanır, akran olan kız öpülür, ardından hoşgeldin demek için erkek olan öpülür. Ailenin reisi olan ahmet dayı içeri hızla geçip bu merasime katılmadığından salonda ayriyeten selamlanacaktır.
Mübeccer kızımız salona girer. Bu aileden hemen önce gelen enişte ve hala öpülüp ahmet dayıya yönelir mübeccer. Biliyordur ki ahmet dayı imamdır, tokalaşsın yeter nesine lazım 45 yaşında adamı sarılır, yanak yanağa değdirmek suretiyle öperse tahrik edebilirdi. En güleç yüzüyle elini uzatıp:
-hoşgeldin ahmet dayı.
Ahmet dayı istifini bozmadan:
-hoşbuldum kızım.
Mübeccer eli havada kalakalır. Biraz da utanarak elini indirip yerine oturur.
Ah aptal mübeccer! Nasıl sen uzattın o eli? Az daha 45 yaşında bir adamı tokalaşarak tahrik edecek, yoldan saptıracaktın. Ne fitneler, ne aşklar, ne ihtiraslarla kandıracaktın bu imam dayıyı. Ama bereket ki, kanmadı ahmet dayı! Oyununa gelmedi. Bu sapkın ve şuh (!) davetine karşılık vermedi.
