birçok insanın utandığı, kimselerle tanıştırmak istemediği, hatta 'neden böyle bir annenin evlâdıyım' diyerek sorguladığı bir konudur.
oysa ki anne cana can katandır, o da yetmez ömüründen ömür eksiltendir. annedir en nihayetinde.lise mezunu olmasa bile dokuz ay karnında taşır, uykusundan olur büyütene kadar, üstelik lise mezunu bile değildir.
emzirir, besler, korkar, tasalanır, uyurken baş parmağını burnuna yaklaştırıp nefes alıp almadığını kontrol eder, ders verir, emek harcar, ecel terleri döker, azıcık öksürseniz ömründen ömür gider. düşüp dizlerinizi yaraladığınızda, içi sizden daha çok sızlar ve yerden kaldırdığında gözlerinize bakıp "annem benim" deyip sımsıkı sarılır size. yıllar sonra o düşme anınızı her hatırladığında "kurban olurum nasıl düşmüştün öyle" diyerek acı çeker yeniden.
en büyük sırdaşınız olur.tek arkadaşınız. yıllarını hebâ eder kısaca ve lise mezunu bile değildir. tüm bunları hissederek yapabilen annedir, o lise mezunu bile olmayan anne.anneliği diplomasında yazmaz hiç bir annenin,zira yüreğindedir annelik...
lise mezunu bile olmayan bir anneye sahibim...candır,candan ötedir.uğruna ölebileceğim tek varlıktır o ve ben gurur duyuyorum onunla.
