bir gün annemlerle oturmaya gidiyoruz daha çok küçüğüm ama sözlük. hava da kararmaya yüz tutmuş bende korkudan telaş yaptım tabi. annemler sanki gideceğimiz yer kaçacakmış gibi hızla ilerlerken bende ayakkabılarımın bağıyla uğraşıyorum. en sevdiğim ışıklı spor ayakkabılarım ama. hem yürüyorum hem bağlıyorum. iki büklüm ilerlemeye çalışırken birden dünya durdu sanki sözlük. hafızamı kaybettim zannettim. karanlıkta kamyonu görmemişim ve kasasına toslamışım. bi ara annemleri tanıyamadığımı hatırlıyorum.
