milletin kapı komşunun veletleri falan olur bunlar. bendeki ise dayım lan. daha 2.sınıfa giderken karnemi aldığımda babam dayımın takdir belgesini gösterip 'senin var mı bundan?' demişti. çocuk kafası tabi, elinde o şeyden olmayınca insanın içine oturuyor. neyse yıllar geçti o lgs'de 1000 küsürüncü oldu, onun üzerinden gaz verildi, ben 10 bin küsür. ezildikçe ezildik o sebepten 4 yıllık lise hayatında. tabi zaman geçti öss zamanı da geldi çattı, dayım 4000 küsürüncü olmuştu, yine gaz verildi tabi, yaparsın sen de neyin eksik dayından falan dediler. ola ola 22 bin küsürüncü olunca, artık ezilecek bir yanım da kalmadı.
ama kader oyununu üniversitede oynadı. dayım okulu bir yıl uzattı. evde şok etkisi yarattı tabi bu. herkes 'nasıl olur?', 'kesin istanbul bozdu bunu' falan diye dolaşıyordu evde. en nihayetinde geçen sene bitirdi okulu, şu anda iyi bir maaşla çalışıyor diyebilirim. diyeceksiniz ki hani nerede kaderin oyunu? okulu 1 sene uzatması kesin olan ben, bunu babama açıklayamıyorum. geçen gün muhabbeti açıldı, hafiften çıtlatayım diyerekten muhabbet açtım ve babam o efsane soruyu sordu:
baba: sen de dayın gibi uzatmayacaksın okulu di mi lan eşek herif?!
b.g.z: yooook, yani şimdilik durum rahat gibi sanki...
düşündükçe üzülüyorum, içim kahroluyor. sonunda bir şekilde dayıma bir konuda rakip olmuşken, bu çifte standartın tokatını yemek. amk lan.
