ölümden ötesi olmadığı için; ne kin,ne sevinç,ne rahatlama, ne de rahatsız olma duygusu var.hiçbirisi yok benim için, ölen pkk' lıların yerde süründürülmesi konusunda. donuk gözlerle izliyorum olanları.. sadece; terörün, savaşın, iç yüzü ve çirkinliği gözler önüne seriliyor ve ben bir kez daha lanetler okuyorum.. bir katil öldüğün de (bkz: pkk), katlettikleri şehitlerimiz, gençlerimiz geri gelmeyecek.bir ölüm diğer bir ölümü teselli edemez.. hepimiz lanetler yağdırıyoruz özelde pkk ya, genelde teröre.kaç tane masum insan (türk-kürt-alevi vs..) göçüyor bu diyardan terör illeti yüzünden.sadece kürt-türk-ateist-alevi-ermeni diye öldürülen kaç insan var şu ülkede.. örneğin; biz de kürt doğabilirdik, hakkarili olabilirdik ve seçim şansımız olamazdı etnik kökenimiz için.artık her kürdü pkk lı imiş gibi görmekten vazgeçelim. (bkz: empati) öte yandan, gözlerini et, kan ve karanlık bürümüş dağlarda beyni yıkanmış pkk teröristlerinin, sadece ülkesini korumak adına (seçim şansı olmadan) savaşan askerlerimize yaptıkları kıyım empati yapılamayacak kadar gerçektir ve acıdır bunun ikamesi yoktur.lanet okunasıcadır.. ve bu terörü yaratanlar,sürdürmek isteyenler ve sürdürenler koltuklarında oturup dışardan olanları izliyor sadece bizim içimiz kan ağlarken..
not: lakin, pkk itlerinin gencecik masum bir kızı katledişleri, nice subay, er, erbaş ın kıyımına canice neden oldukları bir anda gözünüm önüne gelip,aklıma düşünce objektif olmayı bırakıp cesetlerine de bir tükürük ben atmak istiyorum. hümanist tarafımla kindar- milliyetçi damarlarımı birbirleriyle çeliştirdiği için bir tükürük daha atıyorum... nötr olmakla nefret duygum arasında gidip geliyorum şu durumlarda..
