bir başka mike leigh filmi. baştan ayağa dram akıtan, bir hareket ihtiva etmeyen sahneleri bile insanı kötü hissettiren gerçekçi bir film. yerinde müzik kullanımı ve karakterlerin başarılı mimikleri bunu olanaklı kılıyor elbette. ama tabii insan düşünmeden edemiyor; bir insan, bir aile, bir çevre bu kadar mı kaybeden olur be abi. yani filmdeki herhangi bir karakter intihar etmiş olsa hiçbirimiz şaşırmazdık herhalde. o kadar mutsuz, o kadar bezginler ki durduk yere içleniyor insan. tamam hayat kolay değil, bizlerin de benzer dertleri var ama bu kadar da salınmaz ki.
fazlasıyla dramatik olmasına rağmen başarılı oyunculukları sebebiyle zaman ayırılması gereken bir film.
