ikimiz de yaralıydık. ama benim ki hafifti, ona nazaran. onun yeşil gözlerin de biraz gözyaşı kalmıştı gülümseyince belli oluyordu sanki. oturduk konuştuk dertlerimizi döktük sonra da prensipde anlaştık, eve gidince unutuverdik. keşke imzalasaydık bir anlaşma hani demişler ya söz uçar yazı baki kalır...
