'an'ları güzelleştirirdin sen. rafadan yumurtalara hint baharatları eklerdin. kalabalık toplantılarda bir slav düşesi havası yaratırdın. bir takım abuk sabuk fakat tuhaf bir biçimde bulgarca şarkılar söylerdin.
şimbi böyle kaç kişi kaldı?
işte diyorum asıl yitirilen bu.
yitirdiğimiz sen değilsin, tüm bir dünya.
herkesin tanrım ne soğuk diye haykırmaya başladığı şu an
''istakozlar bağışlıyoruz
şimdi size hepimiz
ölümünüzün acısı değerken bize
dirimiz yakıyor kendini
çevrenizde lamalar,
alpakalar dansederken
işte! dudağınızdan sızan
incecik kan
utkusu onların''
''bir kuşluk vakti delisi, bu umarsız şarkıyı söyleyen
uzaklarda savunuyor erişilmezliğini''
bir kuşluk vakti nilgün marmara bu umarsız şarkıyı söylerken biz
''sen ve ben
ve deniz
melali anlamayan nesle
aşina değiliz''
bir akşam vakti kendisi zırım zırım zırlatmıştır hepimizi.
