birçok aydınımsı insan tarafından neredeyse eleştirilecek misyondur.
"eurovision" denilen, ilkokullarımızda yaptığımız 23 nisan şenliklerinden hiçbir farkı olmayan eğlencelikden bahsederlerken bile aydınımsılarımız " aa olur mu hiç bak sertap'a dünyaları salladı. bizi şöyle duyurdu, böyle duyurdu. ingilizce en iyisi."
diyebilmişlerdir, gözlerimizin içine baka baka.
bu saçma sapan çerçeveden hiç uzaklaşmadan şu karın ağrısı hakkındaki görüşlerimi de özetlemek isterim: efendim bu "eurovision" dedikleri zımbırtının kimseye bir faydası dokunmaz, hele hele binlerce yıllık kültürü olan türkiyeme hiç dokunmaz... bin yıldır dip dibe, yanak yanağa olduğun avrupalı seni hala tanımıyorsa bir şarkı yarışması ile tanıyacaksa bırak zaten tanımasın... yok sen ille "beni herkesler tanımalı" diyorsan "kendi kendini kandırıyorsun" derim sana anca.
malumunuz biz türkler bu yabancı dilden gelen kelimeleri kendi dilinin içine itiştiriverme işini pek itina ile yapar, konu komşuya havamızı basa basa bitiremeyiz.
aslında pek kızılacak bir şey değil bu. atalarımızdan miras sadece. göçebe toplum olmanın getirisi. yeni karşılaştığın senden daha zengin milletin kelimelerini alırsın, edebiyatının içine sokarsın. sonra bi güzel aşağılarsın kendi milletinin insanlarını.
"ben sana katılmıyorum. orandan burandan atma" diyen varsa sormak isterim:
arabi kelimeleri dilimize sokup bunları bilmeyenleri cahil ilan etmedik mi?
farisi kelimeleri dilimize sokup garipseyenleri "halk" olarak nitelendirmedik mi?
işin burasında tek üzüldüğüm nokta arapça'nın ve farsça'nın zenginliğinin onda birinin bile ingilizce'de olmamasıdır.
yok ille de yerinde duramıyorsan, atalarından sana kalan bu miras damarlarındaki baskısını doruk noktasına çıkardıysa, etrafta şeklin kallavisini yapmak istiyorsan bu güne kadar biriktirdikleri ile, yoğrulmuş hali ile bunları sana yegane yaptırabilecek annenden babandan duyduğundur, senin dilindir.
