hiç uzun süre ayrı kalmadın ailenden, taş çatlasın 1 hafta dedenleri ziyarete gitmiştin zamanında o kadar. şimdi aylarca onlardan uzak olacaksın. özleyeceksin hepsini şimdi; babanı, ablanları ve en çokta anneni. çok bağlısın annene ama bak n'oldu şimdi. zarardasın bu yüzden. pişman değilsin ama zarardasın işte, kabullenmelisin. ya baban, senin gözünde dünyanın en kral adamı. her ne yaparsa yapsın arkasındaydın hep. ablanlar ise zaten duygusallar, akıllarına geldikçe ağlarlar arkandan. sen kendine yakıştırmazsın ağlamayı ama yalnız kaldığında utanacak kimse olmadığından yaşlar süzülür gözlerinden.
alışkanlıklarından uzaklaşacaksın artık. canın her istediğinde gecenin bir yarısı midye dolma yemeye gidemeyeceksin mesela ya da içini sözlüğe dökemeyeceksin. canın sıkkın olduğunda tek başına dolaşamayacaksın kalabalıklar içerisinde ve onlarcası işte. uzaksın uzun süre hepsine. şimdiden alışsan iyi edersin.
çevrende hep durgun biri olarak bilindin. hep fazla konuşmamayı tercih ettin. utangaçlığının zararı bir yana, sana olgun gözle baktılar. bu iyi bir şey midir sen de bilmiyorsun. belki iyidir. istemesen de kişiliğin öyle aslında, elinde değil böyle olmak. düşündüğün gibi kimsenin seni önemsemediği yokmuş aslında. kızdın kendine bunun için. bak son günlerde telefonun hiç susmadı, kaç kez "hayırlı tezkereler" sözlerini duyduğunu hatırlamıyorsun. en son 3-4 sene önce konuştuğun arkadaşların bile aradı, demek ki onlar için az da olsa değerlisin. bak yine aynısını yapıyorsun, vazgeçemedin bir türlü bu huyundan.
