tam da bugün annenin ısrarlarına dayanılamayıp bir akraba düğününe gidilmiştir. geç kalındığından mütevellit tanıdık, tanımadık gözetilmeden nice zorluklarla bulunan boş bir masaya ailecek oturulmuş, oturmak üzereyken şöyle bir etrafa göz atılmış ve o anda şahsımı kesen evlenme çağına gelmiş delikanlı da farkedilmiştir. tabi ki pas vermeden havalı bir kafa çevirme eylemiyle bir kaç sandalye ileriye ama çaprazına mecburen oturulmuş ve o anda delikanlının annesiyle geçen diyaloğuna tanık olunmuştur:
- gördün mü şu kızı?
- hıhı.
- güzelmiş.
neyse diyalog duymamazlıktan gelinmiş delikanlının tüm yanaşma girişimleri cevapsız bırakılmış hatta sinirli ve gayet ters bakışlar fırlatılmıştır.
aradan yarım saat kadar sonra gencimizin yanına gelen bir yakınıyla diyaloğuna tekrar şahit olunmuş ve resmen hayata küsülmüştür.
- naptın konuşabildin mi?
- ııh
- boşver sen onu, bizim eski mahalleden bi kız var hem o daha güzel, onu yapalım biz sana... *
