Zaman;
Sensizliğin ertesi
Yollar uzamış önümde,
içimde dünlerimden kalma sızılar
Bir tufan sonrasında durulur bütün kavgalar
Ne ekilmişse bunca zaman bu aşkın kucağından
Fışkın verende o olur toplanan da o toprağından
Sen göğsümün bahar kokan yanını al kendine
Ben de kışlarda açan kardelenlerini gönlüme
Ne kadar ısınırsak o kadar yakınız birbirimize
Mumları yakıp tütsüleri koklayıp sevişmeliyiz
Yalnızlıklarımızı yalnızlıklarına atıp öpüşmeliyiz
Bütün ayrılıklara inat birbirimizi sevdiğimizi bilmeliyiz
Hadi yine körebe oynayalım seninle bağla gözlerimi
Hadi yine gittin diyelim özlemim beklemede dönmelerini
Bir sürpriz yapıp, ben bulmadan gene sen bulacaksın beni değil mi?
Bak bugün fazla içkiliyim yokluğundan sarhoşum
Yürümeyi bilmez kağıda aklımdaki bütün dizeler
Serilir kalırım yüreğime delirtir beni seni sevmeler
Hadi çık gel sensiz darmadağınık uyurken bul beni
Saçlarımı koklarken uyanayım geldiğini hissedeyim
ey hasret kokan yarim, ey gönül bahçemin ölümsüz gülü!!
