"içimizde hem kötü var, hem iyi" der mesela şarkının biri..
içteki iyi ve kötüden hangisini beslersen o tarafça büyür kötülüğün ya da iyiliğin şiddeti; buna dair bir şeyden bahseder kızılderilinin atası..
film iyi, film klişe ama iyi, film halüsineyşın tekrarı tansu ablamızca ama natalie iyi, oyunculuk iyi, gerim gerim gerilim havası iyi, baleye merak saldırışı iyi, müzikleri iyi, filan..
deşersek elbette kötü de bir dünya şey sayabiliriz filme dair,
falan filan ama hikaye şuu:
iyiliğe ve kötülüğe dair bunca şey söyleyen bir sürü dünyaları çarpışamamış insan, bir sürü yin-yang felsefesi, budist öğretiler, filmler şiirler şarkılar kitaplar..
yani insana dair şeyler..
iyilik ve kötülük yalnızca insana dair iken cümle yaratık içinde;
nasıl bunca hayvani dürtüye ya da sezgiye insancıl yanlarımızı katıştırarak iyileştiremedik kötü yanlarımızı, nasıl..?
demem o ki;
"insan olan yerlerim çok ağrıyor"
ve senin;
"isyankÂr iyiliğin, kötülük gibi geliyor kulağa.."
