2010 şubat'ı. havalimanına gidene kadar hiç konuşmadık. yağmur bastırmıştı.
-sen seversin yağmuru..
+her zaman değil..
-bu ne kadar devam edecek?
+ne ne kadar devam edecek?
-bu, bu saçma halin!
+sensin saçma!
-ağlıyo musun? yapma bunu
+ağlamıyorum!
-tamam, sustum..
+en güzelini yaparsın, becerebilirsen!
...
yarım saat daha sürdü yol. arabayı otoparka bıraktı, "kim alacak bunu burdan" diye sordum. "şirket birini yollar alır" dedi.
...
-biletin nerde?
+çantamda.
-iyi, bu sefer unutmamışsın hayret
+kızmıyorum, sinirlenmiyorum da bugün sana, kavga etmicez bu sefer..
-ne alakası var
+çok alakası var
...
yolculukda eşlik edecek asistanı geldi, selamlaştık, onlar konuşmaya başladı, ben uzaklaştım, birkaç adım sonra ağlamaya başladım, gördü yanıma geldi, sımsıkı sarıldı, "yapma bunu lütfen" dedi, daha çok ağlamaya başladım, "ben gidiyorum" dedim. son defa gözlerinin içine baktım, "kendine dikkat et" dedim, "seni hep sevdim" dedi, "ben de" dedim.
...
havaalanı önünde bekleyen bir taksiye bindim, "nereye" diye sordu şoför, "kadıköy"e dedim. "peki" dedi. radyoyu açtı, buğulu bi ses beni kucakladı,
