adının mehmed olduğu kabul edilen, istanbullu olduğu düşünülen halk şairi.
prof. dr. şükrü elçin tarafından hakkında yazılmış bir de kitap bulunmaktadır.
şiirlerinden bazı örnekler:
Vücudum aşkınla dağ dağ iken
Beni aşkın ateşine dağlatma
Yazıktır canım taze çağına
Ahım ile gözüm yaşın çağlatma
Dün gice seyrimde gördüm pirimi
Âşık geze geze bulur birini
Gülşeninde güle virdim serimi
Kara gözlüm dikenine dalatma
Tir ü gamzen ebru kemânesidir
Bu bakışlar çeşmim mestanesidir
Bir gamzen peykânı bin cânesidir
Beyhude yere hançer çeküp zağlatma
Gevheri'ye aşkın melâmet yeter
Aşkında çekdüğüm zelâlet yeter
Haşre-dek bu gam kasavet yeter
Bir yana da sen de zâlim ağlatma
***
Ne kaçarsun benden ey yüzü mâhım
Seni seven var mı benden ziyâde
Rûz ü şeb durmayıp alırsın ahım
Âşıkım ağlatma bundan ziyâde
Gece gündüz bir visale ermedim
Bülbül olup gonce gülün dermedim
Bu cefâlar nedir ben de bilmedim
Var mı ki bir zâlim senden ziyâde
Söyle murâdını ben de bileyim
insaf eyle çok ağlattın güleyim
Kabul eyle sözüm kurban olayım
Haddim yoktur sana bundan ziyâde
Hercaisin gonce gülüm kokulmaz
Geçer gider hatırcığım sorulmaz
Der Gevheri mah yüzüne bakılmaz
Yakar hüsnün beni nârdan ziyâde
***
Bülbül ne yatarsın yoz bahar oldu
Çağrışup ötmenin zamanı geldi
Serviler yeşerdi çiçekler doldu
Cana can katmanın zamanı geldi
Benim yârim yanakları allıdır
Ak elleri deste deste güllüdür
Derdli olan bakışından bellidür
Her derdi atmanın zamanı geldi
Firkatle ağlayup şevkle gülünce
Gözümden dökülen yaşı silince
Bir dilberin elin ele alınca
Yaylaya çıkmanın zamanı geldi
Âşık Gevheri de gider dostuna
Gidi rakiblerin bize kasdı ne
Evvelbahar çayır çemen üstüne
Sarılıp yatmanın zamanı geldi
