bir yusuf atılgan romanı. bana sartre varoluşçuluğunu okur hissi veren belki bu yüzden sevdiğim baba roman.oğuz atay'ın tutunamayanlar'ının bir babası olsa bu roman olurdu bence.
''bana tek insan yeter. sevişen iki kişinin kurduğu toplum. toplumsal yaratıklar olduğumuza göre, insan toplumlarının en iyisi, bu daracık, sorunsuz, iki kişilik toplumlar değil mi?''
''insan kendisine uygun olmayanı bağışlamaz. biz, hoşgörüsü olmadığını bile bile, başkalarında kendininkinden ayrıyı bağışlamaya çalışana hoşgörülü diyoruz.''
''ne yamansınız dökme kalıplarınızla; bir şeyi onlara uydurmadan rahat edemezsiniz.''
