- saçları uzatıyorum. şöyle üstleri yanları alalım ara makas gibi yani.
+ ha anladım tamam.
- kabarıklık gitsin yani yeter.
+ tamam anladım.
***
siz de bilirsiniz ki saç uzatanın yemediği damga kalmaz. önce karı, sonra papaz, sonra orman kaçkını ve daha birçok sıfat yakıştırılır. ve de bin bir alaya malzeme edilmeye çalışılır:
- oğlum annene mi özendin? ehey ehey..
- tarzan mı olcen len başımıze heeynkk? hehihieh
- saç mı uzatıyorsun? lise bitince ben de özenmiştim. geçer. (ergen diyor aklı sıra)
- baağyan bakar mısınız? aa pardon siz erkek miydiniz? hihih...
gibi zirzop eğlence anlayışlarının şebeği olma tehlikesi içindesiniz zaten sürekli. bu yüzden daha da bir ilgili olursunuz saçınıza. ulan dur kıza benzemeyelim, ulan dur hanzoya benzemeyelim, ulan dur emoya benzemeyelim... diye gider.
işte o gün hödük bir berbere denk geldik maalesef. kırk saat anlattım. adam, ağzımı açıp lafa başlamamla bir her sözüme tamam anladım dedi. güvendik. başladı kesime.
her makas darbesinde maymunlaşıyordum. aynaya bakıp evrim'e inanmamak imkansızdı. en sonunda bir şeye benzetir herhalde dedim. harbiden de benzetti.
- usta ne yaptın böyle yav??
+ abi tam istediğin şekil işte.
- dalga mı geçiyorsun arkadaş? neyse şuna bir şekil ver düzelir belki.
adam resmen düz fön çekti. yarı fiyat verdim. aynada bir emo bana bakıyordu alayları haklı çıkarırcasına. küfürlerimi kalbime gömdüm, sokağa çıktım.
yolda, gelen geçenlerin yeryüzüne uzaylı düşmüş gibi bakışları... bir de üzerine önünden geçilen kahvehaneler... arada çıkan tanıdık esnaf... herkes beni ibne sanıyordu çok belliydi.
keşke maskem olsaydı ulan dedim o an.
son olarak, karşımda ilköğretim okulu vardı. çocuklar okul kapısından dışarı bakınıyorlardı. kulaklarımda çınlayan velet ses:
- abiii saçını sikiyim abii!
+ abla o ablaaaaaa....
karşılık vermeye yüzüm yoktu. başım öne eğildi, omuzlarım düştü, bu beden göğe yükselsin istedim, bu beden çocukların taşak geçtiği bir emoydu. ve ara sokaklara doğru koşarak uzaklaştım... şu an ise saç 3 numara*
