Padişah, vezir ve ileri gelen devlet adamlarına tahsis edilip, senelik geliri 100 bin akçeden fazla olan yerlere (dirliklere) denirdi. Her has sahibi, gelirinin her beş bin akçesi için bütün masraflari kendisine ait olmak üzere bir cebelü yetistirmek ve beraberinde savaşa götürmek mecburiyetindeydi.
