Sürekli ölüm tehlikesi ya da nerden geldiği belli olmayan bir kurşunun hedefinde olma psikolojisinin getirisi olarak değerlendirmekte fayda olduğuna inandığım eylemdir.
Ağzımı bozmak istemiyorum lakin, burada yorum yapan bir çok kişi Alparslan, fatih sultan Mehmet örnekleri ile ölüye saygısızlığı kınamıştır. Eyvallah.
fatih sultan ya da Alparslan döneminde böylesi bir kahpelik örneği ile karşılaşılmış mıdır? Tek düze düşünülmeden konuşmakta fayda olduğunu düşünmekteyim. Düşünün, şimdi yanınızda olan birisi bir dakika sonra, uzun menzilli bir silahla vurularak öldürülüyor. Bu mertlik değil kahpeliktir.
Kimse kursa bakmasın beyim, kahpeliğin cezası var dır. Ve sürüklenenler cezasını çekmiştir. Keşke öyle olmasaydı ve türk adaletine teslim olmak sureti ile, samimiyet ve pişmanlıklarını gösterebilselerdi.
