Ölüm ve ölen insanlarla ilgili şu hikayeyi yazmak istedim. ilk "Sübhanallah kardeş ibretlik bir paylaşım" diyenin seovi'si olurum. Ön yargısız okuyun lütfen.
musa peygamber yaradana sorar:
''cana can katan erkekler ve kadınlar yaratırsın. sonra onların canını alırsın bunun hikmeti nedir?''
yaradan cevap verir:
"ey musa !.. tohum ek toprağa, bu sırrı kendin anla."
musa peygamber ilahi buyruk üzerine tohum eker tarlasına ekin biter. başaklar güzelce yetişir. orağı eline alarak ekinleri biçmeye girişir. sonra gaipten bir ses gelir:
"ekiyorsun ve bakıyorsun sonra olgunluğa erdiğinde onları niçin kesiyorsun?"
"ya rab" diye cevap verir musa peygamber "burda tane de var saman da layık değil tane saman ambarına, yazık olur samana da buğday ambarınada. elekten geçirmek birbirinden ayırmak şart."
yaradanın cevabı hepimizedir:
"insanlar arasında temiz ruhlar da var çamura bulanmış kara ruhlar da. bu sedeflerin hepsi bir değil kiminde inci var kiminde siyah kehribar. ortaya çıkarmak gerekir güzel ile çirkini, iyi ile kötüyü. tıpkı buğdayın samandan ayrılması gibi, ortaya çıkar kendi özünü."
