bende kendini arkadaşlarından daha olgun gören ergenlerdenim, evet bende 15 yaşındayım.. -he unutmadan, benim sivilcelerim yok.. *
ben hayatım boyunca hep büyük insanlarla takıldım, 20'li yaşlardaki insanlarla dolaştım, onlarla yemek yedim, onların peşinde abi abi diye dolandım, onların düşüncelerini dinledim, onların muhabbetlerine katıldım, onlara özendim, onlar gibi yaşamaya çalıştım. ve üniversiteli insanların içinde bulunmak bana çok çok fazla şey kattı. daha olgun düşünebiliyorum, bazı konularda daha sakin davranabiliyorum, bazen daha cesaretli, bazen daha tedbirli adımlar atıyorum, her ergenin yaptığı hataları yapmıyorum vs vs...
ama üniversitelilerle takılmanın bana bir zararı oldu; yaşıtlarımla vakit geçirmek bana sıkıcı gelir oldu. çünkü ben, yaşıtlarımın "kanka mustafalar varya bizim mahmutun kuzeninin sevgilisine laf atmış* gittim çocuğu çektim köşeye. bi ordan vuruyorum bi burdan vuruyorum. olm varya ahioahi çocuk nası korktu biliyonmu" muhabbetlerinden, yada "kanka ben merveyi çok özledim ya, onunla yaşadıgımız güzel anıları çok özledim" demeleri*, yada "kanka çok yalnızım yaa offf amk..." demeleri*. hatta bu insanların cahillikleriyle övünenleri bile vardır "lan benim en son okudugum kitap cin ali tatilde aihoaiho lan bu arada cin ali tatilde diye bi kitap varmı onu bile bilmiyorum ahiahoohao". şöyleleride vardır; "kanka memati nası vurdu ama ordaki adamı, uff be olm polat gibi olsak fena olur lan düşünsene amk adam kral gibi lan, çokta yakışıklı he. sikmediğimiz kız kalmaz ahioioahi"... veya "off kanka çetin arabası ne yaa öyle olm adam çok yakışıklı varya malın iyisine vuruyodur o ne karılar sikmiştir aihoaiho" gibi muhabbetler**
ama her ne olursa olsun, büyükler ile olmak benim için hep daha iyi oldu. bütün boş, liseli ergenlerden farklıyım artık. 7/24 daha fazla bilgi almakla ve kafamı nasıl dahada geliştirebilirim diye aranmaktayım. günceli daha fazla takip ediyorum, modadan siyasete, bilimden dine, amerikadan irana, özetle a'dan z'ye herşey hakkında belli başlı bilgi ve düşüncelerim var. konu her ne olursa olsun ortamda sessiz kalmam, çünkü kendimi geliştirdim. diğer ergenler köşe başlarında sigara içerlerken ben sözlüklerde yazıyorum, bazı şeylere muhalif oluyorum, bazı şeyleri destekliyorum, tutkularım ve düşüncelerim var, felsefelerim var, film arşivlerim ve müzik arşivlerim var. diğer ergenler, "sosyete kızlarıyla içeceğim içeceğim en kral içkiyi, kardeşlerimle içeceğim tek biraya değişmem" modundalarken, ben belli bir bilgi birikimim sayesinde onların "sosyete kızı", "zengin piçi" dediği aslında "elit" insanlarla takılıyorum, onlarla sevişiyorum, onlarla el ele tutuşuyorum, onlara aşık oluyorum ve onları kendime aşık ediyorum. bir birayı hiç 5-10 kişi dönmedik, kardeşlerim falanda yok benim. sadece arkadaşım vardır. çünkü ben, bu devirde kimse kimsenin "kardeşi" olamayacağının farkındayım.
yaşıtlarım, internet cafelerde bazı okumamış, 5 para etmez adamlara "reis" derken, ben üniversiteli abilerimin, yahut hatrı sayılır liselerde okuyan arkadaşlarımın daveti üzerine "bahar şenliklerine katılıyorum".
tüm "yaralı" yaşıtlarım hakan taşıyan, selahattin özdemir, müslüm gürses gibi arabesk müzikler dinlerken ben cem adrian, fazıl say, beethoven, vivaldi, chris cornell, portishead, radiohaed, bülent ortaçgil, cold play vs dinliyorum.*
onlar yaralı stayla takılırlarken ben pozitif düşünceyi araştırıyorum, nasıl daha olumlu, pozitif düşünebilirim. nasıl daha çok mutlu olabilirim'i araştırıyorum. yaşama daha sıkı tutunuyorum. onlar "yaralı" takılıp esrar içerlerken, erkenden geberip gidecekler. ama ben yaşamın tadına varacağım, boş bir kafayla ölmeyeceğim, daha güçlü birisi olucam ve ölürken "ben hayatı dolu dolu yaşadım, hoşgeldin azrail diyicem"
daha çok uzun yazabilirim aslında ama kimsenin okumayacağını bildiğim için devam etmiyorum. sizin beni anladığınızı umuyorum *
