balıkla yaşanılan anılar göz önüne gelir sürekli; sen yem atarsın o bön bön bakıp yer, yine atarsın yine yer, "aa çok aç bu ya" der baya bi doyurursun karnını(!), sabaha çıkmaz zavallı balık. bakmaya dayanamazsın balığının ölüsüne, gömsün diye babana verirsin ama yıllar sonra ögrenirsin ki aslında o hiç bir zaman gömülmemiş direk çöpe atılmıştır. çok aglarsın çok.
