beyninin derinliklerinde bir yerde bu düşünce var biliyorum. sen de biliyorsun.
itaat etme zorunluluğunda hissediyorsun kendini ama neden?
hayat senin hayatın. kendin yaşa! itaat etme!
vazgeçme,
erteleme yaşamı umursa.
kendi gerçeğini bulmak istiyorsan,
düşünü kovala.
sev ki sevil. sevmeden karşıdan sevgi bekleme. bu sevgi belki karşılık bulur, belki...
arkadaşımın satırları beni bu konuda bir şeyler yazmaya itti. sevgi kadar yüce bir duygu yoktur ki paylaştıkça büyüyen. karşılık beklemeden severiz. ağacı severiz, kuşları severiz ,bir bayanı severiz ya da bir erkeği severiz. insanı dahi sevmeyen kişilerin olması hep acıtmıştır canımı. sevgi denen şey paylaştıkça çoğalır dedim demesine ama nefret o kadar hızlı bir şekilde çoğalıyor ki sevginin çoğalması pek kayda değer değil günümüzde. sevenlerin değil de nefret edenlerin sesinin ses evreninde daha büyük yer kaplamasının sebebi bundan olsa gerek. istatistik tutmadım bu konu üzerinde ama eğer tutsaydım 1 sevgi kelimesine karşılık en az 10 nefret kelimesinin günlük hayatımızda kullanıldığını söyleyebilirdim ve hiçbiriniz itiraz etmezdiniz buna.
nefret edenler rahatça içlerini dökerken seven insanlarda bir içe kapanıklık,bir korkaklık var,neden? dünyanın en güzel duygusundan neden utanırsınız? utanması gerekenler yüzsüzlük yapıp utanmaz iken sizin utanmanız nedendir? mutlu olmanın formülü gayet açık ve net. sevmek. haykırın sevginizi, utanmayın gözyaşlarınızdan. gözyaşlarımız değil midir sevginin dışa vurumu? sevdiğimiz bir şeyi kaybettiğinizde ağlamıyor musunuz siz?sevin, ağlayın, sevginizi haykırın. çıkarsız sevin. çıkarsız sevginiz karşılık bulur mu bilemem. ama sevgi yüce bir şeydir. sevginin yüceliğinde yitip bitmek istiyorum ben, peki siz istiyor musunuz?
not: yucemonster - oklavalizebani ortak çalışmasıdır. Baştaki şiir yucemonster arkadaşıma aittir.
