bu parça hakkında neden yorum sayısı az anlamadım. bana kalırsa dt'nin en güzel parçalarından biri. daha dinleyicileri tarafından keşfedilemedi mi yoksa nedir? rudes ın dehşet klavyesi, myung un güzelim bassları, labrie'nin o ruh dinlendirici vokali, portnoyun zilleri ve atakları... ve tabiki petrucci'nin dinlenirken ağlatan solosu. bu adam nasıl bu kadar harika ve parça kompozisyonu tamamlayacak şekilde inanılmaz sololar yazabiliyor hala keşfedemedim. ne artistlik taslamak için atılmış hızlı bi solo ne de mütaviziliğini koruyan. bu süper 3 dakikalık soloyu barındıran 13 dakikalık harika parçayı her dt hayranının kesinlikle dinlemesi gerekir.
